| Type de texte | source |
|---|---|
| Titre | Τὰ ἐς τὸν Τυάνεα ᾽Απολλώνιον |
| Auteurs | Philostrate d’Athènes (Φιλόστρατος) |
| Date de rédaction | (217):(245) |
| Date de publication originale | |
| Titre traduit | The Life of Apollonius of Tyana |
| Auteurs de la traduction | Jones, Christopher P. |
| Date de traduction | 2006 |
| Date d'édition moderne ou de réédition | |
| Editeur moderne | |
| Date de reprint |
(VI, 4, 2 (cf Overbeck 137)), p. 102
τὸ δὲ ἄγαλμα τετράφθαι πρὸς ἀκτῖνα μήπω γενειάσκον, λίθου δὲ εἶναι μέλανος, ξυμβεβηκέναι δὲ τὼ πόδε ἄμφω κατὰ τὴν ἀγαλματοποιίαν τὴν ἐπὶ Δαιδάλου καὶ τὰς χεῖρας ἀπερείδειν ὀρθὰς ἐς τὸν θᾶκον, καθῆσθαι γὰρ ἐν ὁρμῇ τοῦ ὑπανίστασθαι.
Dans :Dédale et l’invention de la sculpture(Lien)
(IV, 28 (Overbeck 723)), vol. I, p. 378
Ἰδὼν δὲ ἐς τὸ ἕδος τὸ ἐν Ὀλυμπίᾳ « χαῖρε, » εἶπεν « ἀγαθὲ Ζεῦ, σὺ γὰρ οὕτω τι ἀγαθός, ὡς καὶ σαυτοῦ κοινωνῆσαι τοῖς ἀνθρώποις. »
Dans :Phidias, Zeus et Athéna(Lien)
(VI, 40), vol. II, p. 202-204
Κἀκεῖνα ἀξιομνημόνευτα εὗρον τοῦ ἀνδρὸς. ἐρᾶν τις ἐδόκει τοῦ τῆς Ἀφροδίτης ἕδους, ὃ ἐν Κνίδῳ γυμνὸν ἵδρυται, καὶ τὰ μὲν ἀνετίθει, τὰ δ´ ἀναθήσειν ἔφασκεν ὑπὲρ τοῦ γάμου, Ἀπολλωνίῳ δὲ καὶ ἄλλως μὲν ἄτοπα ἐδόκει ταῦτα, ἐπεὶ δὲ μὴ παρῃτεῖτο ἡ Κνίδος, ἀλλ´ ἐναργεστέραν ἔφασαν τὴν θεὸν δόξειν, εἰ ἐρῷτο, ἔδοξε τῷ ἀνδρὶ καθῆραι τὸ ἱερὸν τῆς ἀνοίας ταύτης, καὶ ἐρομένων τῶν Κνιδίων αὐτόν, εἴ τι βούλοιτο τῶν θυτικῶν ἢ εὐκτικῶν διορθοῦσθαι \"ὀφθαλμοὺς\" ἔφη \"διορθώσομαι, τὰ δὲ τοῦ ἱεροῦ πάτρια ἐχέτω, ὡς ἔχει.\"
Καλέσας οὖν τὸν θρυπτόμενον ἤρετο αὐτόν, εἰ θεοὺς νενόμικε, τοῦ δ´ οὕτω νομίζειν θεοὺς φήσαντος, ὡς καὶ ἐρᾶν αὐτῶν, καὶ τῶν γάμων μνημονεύσαντος, οὓς θύσειν ἡγεῖτο, \"σὲ μὲν ποιηταὶ\" ἔφη \"ἐπαίρουσι τοὺς Ἀγχίσας τε καὶ τοὺς Πηλέας θεαῖς ξυζυγῆναι εἰπόντες, ἐγὼ δὲ περὶ τοῦ ἐρᾶν καὶ ἐρᾶσθαι τόδε γιγνώσκω· θεοὶ θεῶν, ἄνθρωποι ἀνθρώπων, θηρία θηρίων, καὶ καθάπαξ ὅμοια ὁμοίων ἐρᾷ, ἐπὶ τῷ ἔτυμα καὶ ξυγγενῆ τίκτειν, τὸ δὲ ἑτερογενὲς τῷ μὴ ὁμοίῳ ξυνελθὸν οὔτε ζυγὸς οὔτε ἔρως. εἰ δὲ ἐνεθυμοῦ τὰ Ἰξίονος, οὐδ´ ἂν ἐς ἔννοιαν καθίστασο τοῦ μὴ ὁμοίων ἐρᾶν. ἀλλ´ ἐκεῖνος μὲν τροχῷ εἰκασμένος δι´ οὐρανοῦ κνάμπτεται, σὺ δ´, εἰ μὴ ἄπει τοῦ ἱεροῦ, ἀπολεῖ ἐν ἁπάσῃ τῇ γῇ οὐδ´ ἀντειπεῖν ἔχων τὸ μὴ οὐ δίκαια τοὺς θεοὺς ἐπὶ σοὶ γνῶναι.\" ὧδε ἡ παροινία ἐσβέσθη καὶ ἀπῆλθεν ὁ φάσκων ἐρᾶν ὑπὲρ ξυγγνώμης θύσας.
Dans :Praxitèle, Vénus de Cnide(Lien)
(VI, 4, 2), vol. II, p. 103
The statue itself faces the sun, and is stille beardless. It is of dark stone, with both its feet together like the style of Daedalus\'s time, and presses its arms straight down on its throne, in the position of a sitter just getting up.